قائم
آن حضرت «قائم» نامیده شده است چراکه به بزرگ‌ترین قیام اصلاحگرانه ی تاریخ بشر، دست می‌زند. او برای حق خالص که ذره‌ای باطل در آن راه نمی‌یابد، قیام می‌کند و به‌حق و عدالت بپا می‌خیزد. و این چیزی است که قیام شکوهمند او را از دیگر قیام‌ها ممتاز می‌سازد، چراکه تاریخ بشر، قیام‌ها و نهضت‌هایی را برای برخی شخصیت‌ها ثبت کرده است اما قیام و نهضت و انقلاب آنان در هدف‌ها و وسایل، بر اساس حق و راه مستقیم نبوده است، اما امام مهدی -علیه‌السلام- بر اساس حقِّ خالص و عدالت راستین و ناب به پا می‌خیزد و بس.
این روایت را بنگرید:
«ابوحمزه ثمالی» می‌گوید:
سألت الباقر علیه السلام: «یا بن رسول‌الله! الستم کلکم قائمین بالحق؟» قال:«بلی!» قلت:«فلم سمی القائم قائما؟»
قال: «لما قتل جدی الحسین علیه السلام ضجت الملائکة الی الله عزوجل بالبکاء و النحیب... ثم کشف الله عزوجل عن الائمة من ولد الحسین علیه السلام للملائکة، فسرت الملائکة بذلک، فاذا أحدهم قائم یصلی، فقال عزوجل: بذلک القائم أنتقم منهم.»[1].
از امام باقر علیه السلام پرسیدم: ای پسر پیامبر! آیا همه شما قیام کننده به حق نیستید؟.
فرمود: چرا!
گفتم:پس چرا آن حضرت، قائم نامیده شد؟
فرمود: هنگامی که جدّ گرانقدرم حسین- علیه السلام- به شهادت رسید فرشتگان به بارگاه خدا ناله و شیون کردند خداوند امامان نه گانه از نسل پاک حسین -علیه السلام- را، به آنها نمایاند وبا دیدن آنها ملائکه شاد گردیدند و دیدند که یکی از آنها به نماز ایستاده است و خدا با نشان دادن او به فرشتگان فرمود: من بوسیله این «قائم» از قاتلان حسین علیه السلام انتقام خواهم گرفت.»